وبلاگ دبیرستان نظامی روستای میان آب

نبودن‌هایی‌ هست که هیچ بودنی جبرانشان نمی کند... کسانی‌ هستند که هرگز تکرار نمی‌ شوند ... حرف‌هایی‌ هست که معنی‌‌شان را خیلی‌ دیر می‌‌فهمیم ، خاطراتی هست که هیچگاه فراموش نمی شود... اصولا در زندگی احساسات غریبی هست که تعریف نمی شوند... بعضی حس ها خاص و نابند مثل بعضی آدم ها...!!

وبلاگ دبیرستان نظامی روستای میان آب...

به نام تقدیر نویس توانا که تقدیرم را چنین نوشت دختری هستم از کوی عاشقی که صداقت نامه را از بر کردم وبا سادگی تمام دلم را برای عشق منزل نمودم ولی چه داغ ها بر دلم نشست که هیچ زمستان سردی تسکینش نداد جز یاد کردن پیوسته تو که این تنها نسخه ای بود که به شفا یافتن معتقدم کرد و باور کردم حال دلم خوب میشود. با ذکر نامت و گذاشتن قرآن نه بر سر، که قلبم جایگاه بهتریست ،یادت را زمزمه خواهم کرد و تصویر همه بندگانت را با تمام دردهایشان تصور خواهم کرد و زیر همه آنها خط قرمز مهم بودن راخواهم کشید. و از تو میخواهم قبل از اینکه قلمت برای من بچرخد برای آنها معجزه بیافرینی که من نیز تقدیرم به تقدیرآنها گره خورده است . در این شب و شبهای دیگر که تو به آنها منزلت بخشیدی قسمت میدهم که مارا به حد این شبها منزلت دهی که آدم شب نمایی که نامش قدر باشد چه آدمی خواهد شدکه چشم شب از دیدنش روشن خواهد شد. قدردادن توهستم ای تقدیر نویس توانا که تقدیر بندگانت جز به نگاه پر مهرتو زیبا نخواهد شد. نویسنده: مهرکیا وبلاگ دبیرستان نظامی روستای میان آب...